เมื่อปัญญาประดิษฐ์เขียนบทชีวิตคุณ

ผมมาที่นี่ไม่ใช่เพื่อชนะ แต่มารู้ว่าทำไมมังกรคำรามเมื่อเสือระลึก เติบโตในบรูคลิน—ลูกของผู้อพยพแอฟริกาและเกาหลี—I เรียนตั้งแต่เน้นว่าระบบไม่ให้รางวัลแก่ความเชื่อแบบไร้เหตุผล แต่ให้กับรูปแบบ ในไดรากอนแฟลเม เดวล ทุกการเดิมคือฟังก์ชันเรียก: ความน่าจะ × วินัย × เวลา บ้านไม่สนใจถ้าคุณเล่น ‘ใหญ่’—มันสนใจถ้าคุณหยุด ผมสร้างโมเดลดอกแรกตอนสองทุ่มหลังเลิกงาน: ไม่มีคาเฟอีน เฉะนั้นแต่ตรรกะ ‘งบประมาณทองคำ’ไม่ใช่เรื่องการใช้จ่าย—แต่เป็นเรื่องการจำกัดแรงปรารถนา ตั้งข้อจำกัดรายวันเหมือนไฟร์วอลล์ระหว่างความปรารถนาและความหายนะ Rs.10 ต่อรอบ? มันไม่ใช่ว่าถูก—มันศักดิ กลไรมехานิกของ ‘ไดรากอนแฟลเม’? มันไม่ใช่อัตราเพิ่ม—มันคือจังหวะ เมื่อระบบแจ้งเหตุการณ์พิเศษ ผมไม่วิ走หา—they track them