เมื่อปัญญาประดิษฐ์ทำนายมัง

ผมเติบโตในเขตใต้ชิคาโก—จังซ์ในอากาศ โค้ดบนหน้าจอ และเสียงกระดานดราก้อน-ไทเกอร์ที่ก้องมาจากร้านเกมยามค่ำ มารดาสอนผม: ตัวเลขไม่โกหัว แต่มันก็ไม่ได้บอกทุกอย่าง ดราก้อนไทเกอร์ไม่ใช่เกมคาสินโอ เป็นอินเทอร์เฟซทางวัฒนธรรมที่ฝึกโดย RNG ที่ได้รับรอง—แต่ละเดือนเป็นลายมือบนเอกสารดิจิตอลของประเพณี ‘ดราก้อน’ 48.6% ‘ไทเกอร์’ 48.6% และ ‘ไท’ 9.7%—เหล่านี้ไม่ใช่อัตรา; เป็นสมมาตร ผมเคยคิด: หากเดิมพัน $10 ต่อรอบ เฝ่าชัยชนะ30ครั้ง และเดินจากแพ้5ครั้ง—มันคือการ surrender to rhythm แต่แล้วผมเขียนโค้ด: เครื่องไม่แคราหากคุณชนะหรือแพ้ มันสนใจแค่ว่าคุณปรากฏตัว ‘โบนัสเวลคอม’? เป็นของขวัญข้อมูล—notเวทยาคม ‘โปรแกรมความภักดี’? เป็นวงวนป้อนข้อมูล—notความติดยา ในโลกนี้ไม่มีซีเรียส—มีเพียงเทรนด์บันทึกเป็นเวกเตอร์เวลา-series คุณไม่ไล่ตามมัง—you learn their movement เข้าร่วมฟอรัมนของเรา: เราพูดในล็อกไพธอนและแผนภาพความร้อนทางสถิต—notความเชื่อโชคลาง นี่ไม่ใช่เรื่องของการชนะ มันคือเรื่องของการปรากฏตัว—with discipline